Heven
(wiederwiest vun Héven)
Oldenborgsch, Oostfreesch, Oostnordseeplattdüütsch
- Heven (masculinum)
Utspraak
Deklinatschoon
Oldenborgsch, Oostfreesch, Oostnordseeplattdüütsch
Deklinatschoon | ||
---|---|---|
masculinum | Singular | Plural |
Nominativ | de Heven | |
Nonominativ | den Heven |
Varianten (bewark varianten)
|
|
Bedüden
- Luftruum, allens wat över de Eer is
- de Steed vun Gott oder annere mytholoogsche Wesen, Paradies
- Bispell: He is doodbleven un stiggt nu na'n Heven op.
- metaphoorsch: en glückselige Saak oder Steed
- Bispell: Minsch, dat Eten is ja ut as in'n Heven.
Synonymen
- [2] Güntsiet
- [2, 3] Paradies
- Plautdietsch: [2] Paradies m, n (ok de Goorn Eden) (annere Schrievwiesen: Paradiess m, n)
Etymologie
- Vun Middelnedderdüütsch hēven, vun Ooldsass'sch heƀan, vun Proto-Germaansch *himinaz. Verwandtschap mit dat engelsche Woort heaven.
Afledd Begrepen
Gegenwöör
Sprickwöör
- Wenn de Heven fallt, liggt wi dor all ünner. - Buernwiesheit
Översetten
Luftruum [ännern]
|
Steed vun Gott oder annere mytholoogsche Wesen [ännern]
|