Brink

Siuerlannsch, Vest Recklinghusen

Substantiv

Brink

Varianten

Brink is nich Brink in de platdüütsken Tungensliäge. In wecken Tungensliäge et dat Waod giw un wat et bedüdt, kiek in'n Anhang

Deklinatschoon

Vest Recklinghusen

Deklinatschoon
'	Singular	Plural
Nominativ	Brink	?
Nonominativ	Brink	?

Etymologie

Van Middelnedderdüütsch brink^[1]^[2], van Ooldsass'sch brink (“Rand, Anhöchte”)^[3], van Proto-Germaansch *brinkaz^[1].

Synonymen

Anhöchte, Knapp

Översetten

Översetten [ännern]

Neddersaksch:
Siuerlannsch: Brink

Vest Recklinghusen: Anhöchte, Brink, Knapp

Middelnedderdüütsch: brink (gml)
Däänsch: bakke (da)
Düütsch: Anhöhe (de), Hügel (de)
Engelsch: hill (en)

? Referenzen un wiederföhren Informatschonen

↑ ^1,0 ^1,1 Kroonen, Guus, Etymological Dictionary of Proto-Germanic, Leiden, Bosten 2013, 77
↑ Schiller, Dr. Karl und Lübben, Dr. August, Mittelniederdeutsches Wörterbuch, I. Band A-E, Bremen 1875, 424 (brink 5.); im Internet:
↑ Holthausen, Ferdinand, Altsächsisches Wörterbuch, erschienen in: NIEDERDEUTSCHE STUDIEN Bd. 1, Hrsg: William Foerste, 2. Auflage, Köln/Graz 1967, 10 ;im Internet: http://www.lwl.org/komuna/pdf/Bd_01.pdf

Vun „https://nds.wiktionary.org/w/index.php?title=Brink&oldid=139329“