Kraasch

Oostnordseeplattdüütsch

Substantiv

Kraasch (femininum)

Deklinatschoon: Nom.Sg. de Kraasch, Gen.Sg. vun de Kraasch, Obj.Sg. de Kraasch; keen Plural

Utspraak

IPA^(key): [krɑːʃ] (Kraasch), IPA^(key): [kroːʃ] (Kroosch)

Varianten

Na Sass: Kraasch
Na Sass: Kroosch
Na Sass: Kuraasch
Na Lindow: Kroosch
ok: Kroosch

Bedüden

[1] Moot, een troot sik wat

Bispellen

[1] Wenn du dörin geihst, denn hest du wahrlich Kraasch.

Henwies to'n Bruuk

[1] Dat Woort warrt fakener bruukt as Moot.

Woortbestanddelen

[1] Ursprünglich -age, nu -aasch

Etymologie

[1] Dat Woort kümmt vun dat französche Woort courage. De eerste Vokal worr tilgt un dat c un dat r kemen dann beids tohoop un harrn den Sülvenanfang billt. Dat g vun -age worr dör de finale Kunsonantenswäken stimmlos un denn sch utsnackt. Un so keem dat, dat dat Woort nu eensülvig worrn is un de binnere Vokal lang maakt worrn is. Blangen düsse Form gifft dat aver noch de längere Form Kuraasch.

Utdrücken

[1] Kraasch wiesen, Kraasch hebben

Synonymen

[1] Moot

Synonyme Utdrücken

[1] sik troen

[1] Plattdüütschen Wikipedia-Artikel „Kraasch“

[1] ndr.de Düütsch-Plattdüütsch Wöörbook „Kraasch“

[1] Plattmakers-Wöörbook „Kraasch“

Der neue SASS. Plattdeutsches Wörterbuch. (Taschenbuch) (Plattdeutsch-Hochdeutsch Hochdeutsch-Plattdeutsch — Plattdeutsche Rechtschreibung)

Heinrich Kahl (Autor), Heinrich Thies (Autor). Edition Fehrs-Gilde, überarbeitete Auflage 2002. (ISBN 3-529-03000-7)

Wachholtz Verlag Neumünster. Siet 109