Kerl

Oostnordseeplattdüütsch, Vest Recklinghusen

Substantiv

Kerl (masculinum)

Mehrtall: Kerls

Varianten

1. Düütschland/Däänmark
   1. Norddüütschland: Keerl, Kerl, Kierl

Deklinatschoon

Oostnordseeplattdüütsch

Deklinatschoon
masculinum	Singular	Plural
Nominativ	de Kerl	de Kerls
Nonominativ	den Kerl	de Kerls

Vest Recklinghusen

Deklinatschoon
masculinum	Singular	Plural
Nominativ	dä/de Kerl	dä/de Kerle
Nonominativ	dän ('n) Kerl	dä/de Kerle

Bedüden

1. Ehmann

1. De Kerl het een annere.

Etymologie

vun mittelplattdüütsch: kerle = „freen Mann“; oolnoordsch: karl = Kerl, Mann, olle Mann, oolengelsch: carl, oolhoogdüütsch: karl; indogermaansch: *gerə- = alt

Utdrücken

1. 'n Kerl kriegen: heiraden
2. min Kerl: min Ehmann

Översetten

Mann

Düütsch: Kerl (de) Engelsch: guy (en), Engelsch: bloke (en), chap (en), cove (en), fellow (en), Amerikaansch: dude (en), fella (en), homey (en) Franzöösch: mec (fr), type (fr) Jiddisch: בחור (yi) Nedderlandsch: kerel (nl), vent (nl)

Poolsch: facet (pl) m, chłop (pl) m Portugeesch: cara (pt) Sweedsch: karl (sv) Spaansch: Chile: huevón (es) m, Spanien: tío (es) m, Kolumbien: man (es), Mexiko: cuate (es) m Ungaarsch: pasas (hu)

Düütsch

Substantiv

Kerl (masculinum)

Mehrtall: Kerle

Översetten

Oostnordseeplattdüütsch: Kerl, Keerl, Kierl