glöven

Oldenborgsch, Oostfreesch, Oostnordseeplattdüütsch

glöven

Düütschland/Däänmark
1. Norddüütschland: gläuven^[1], globen^[2], glöben^[2], gloven^[2], glöven^[1]^[2]

Konjugatschoon vun Infinitiv
		Eentall			Mehrtall
Person		1.	2.	3.	1.	2.	3.
Tiet		ik	du	he / se dat	wi	ji	se
eenfache Tieden	Nutiet	glööv	glöövst	glöövt	glöövt	glöövt	glöövt
eenfache Tieden	verleden Tiet	glööv	glöövst	glööv	glöven	glöven	glöven
tosamen- sett Tieden	Perfekt	heff glöövt	hest glöövt	hett glöövt	hebbt glöövt	hebbt glöövt	hebbt glöövt
	Plusquam- perfekt	harr glöövt	harrst glöövt	harr glöövt	harrn glöövt	harrn glöövt	harrn glöövt
	tokamen Tiet	will/schall/warr glöven	wullt/schasst/warrst glöven	will/schall/warrt glöven	wüllt/schüllt/warrt glöven	wüllt/schüllt/warrt glöven	wüllt/schüllt/warrt glöven
Imperativ		-	glööv	-	-	glöövt	-
Partizip Nutiet		glöven
Partizip verleden Tiet		glöövt
Kiek ok bi: Bügen vun Verben

↑ ^1,0 ^1,1 Kahl, Heinrich, Thies, Heinrich (Bearb.), Der neue SASS. Plattdeutsches Wörterbuch. (Taschenbuch) (Plattdeutsch-Hochdeutsch Hochdeutsch-Plattdeutsch — Plattdeutsche Rechtschreibung), Edition Fehrs-Gilde (Hrsg), 6. überarbeitete Auflage, Neumünster 2011
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Lindow, Wolfgang, Plattdeutsch-Hochdeutsches Wörterbuch, Institut für Niederdeutsche Sprache (Hrsg). 5. überarbeitete und ergänzte Auflage, Bremen 1998