Schuul
Oostnordseeplattdüütsch
- Schuul (femininum)
- Mehrtall: [[Schulen]]
Deklinatschoon: Nom.Sg. de Schuul, Gen.Sg. vun de Schuul, Obj.Sg. de Schuul; Pl. de Schulen
Utspraak
Sülventrennen
- Schuul, Plural: Schu·len
Varianten
- Na Sass: Schuul
- Mennonitenplattdüütsch (Plauttdietsch): Schutz m, (annere Schrievwiesen: Schuts); cf. Schulinj f ( = schulig Stääd) f, Schülinj f, Schulinjshackj f ( = Schutzheck f), Schülinjshackj f
Bedüden
- [1] negativ Inwarken afwennen (Verbal-Substantiv)
- [2] vör negativ Inwarken schuult ween (Tostand-Substantiv)
Bispellen
- [1] De Regencape gifft ehr Schuul vör Regen.
- [2] In de Kindtiet bruukt de Kinner noch veel Schuul.
Etymologie
- mnd. schulen, nfre. skûlje, ooltfre. skūl(e), ooltn. skýla, proto-ger. *skūlijan-, *skeulijan- Afledden vun *skūla-, *skeula-, *skeulōn-, proto-ie. *skuH-l-, *skeuH-l- in de Bedüden vun bedecken, ümhüllen; Wöör as Huus un Schoh geiht op dit proto-indoeuropääsche Woort trüch. [1]
Afledd Begrepen
Synonymen
Gegenwöör
Översetten
Översetten
|
|
- [1-2] Plattmakers-Wöörbook „Schuul“
- Der neue SASS. Plattdeutsches Wörterbuch. (Taschenbuch) (Plattdeutsch-Hochdeutsch Hochdeutsch-Plattdeutsch — Plattdeutsche Rechtschreibung) Heinrich Kahl (Autor), Heinrich Thies (Autor). Edition Fehrs-Gilde, überarbeitete Auflage 2002. (ISBN 3-529-03000-7) Wachholtz Verlag Neumünster. Seite 172