Breton

Engelsch

Substantiv

Breton

Mehrtall: Bretons (Mehrtall blot bi Bedüden [2])

Utspraak

IPA^(key): [ˈbɹɛtən]

Bedüden

1. Spraak vun'e Bretagne
2. Person ut de Bretagne

Etymologie

vun franzöösch: Breton, vun latiensch Britto

Översetten

Spraak [ännern]

Kurdsch: bretonî (ku) Neddersaksch: Mönsterlannsch: Bretoonsk Oldenborgsch: Bretoonsch Oostfreesch: Bretoonsch (frs) Oostnordseeplattdüütsch: Bretoonsch Araabsch: بريتونية (ar) Basksch: bretoiera (eu) Bretoonsch: brezhoneg (br) m Chineesch: Mandarin-Chineesch: 布列塔尼語 (zh), 布列塔尼语 (zh) (Bùliětǎní yǔ) Däänsch: bretonsk (da) Düütsch: Bretonisch (de) n Eestnisch: Bretooni (et) Engelsch: Breton (en) Finnsch: bretoni (fi) Franzöösch: breton (fr) m Galizisch: bretón (gl) Greeksch: βρετονικά (el) (vretoniká) Hebrääsch: בריטנית (he) Ieslandsch: bretónska (is) Iersch: Briotáinis (ga) Italieensch: bretone (it) Japaansch: ブルトン語 (ja) Katalaansch: bretó (ca)

Koornsch: Bretonek (kw) Kroaatsch: Bretonski (hr) Koreaansch: 브루타뉴어 (ko) Lettsch: Bretoņu (lv) Litausch: Bretonų (lt) Mokscha: Бретононь (mdf) (Bretononʹ) Nedderlandsch: Bretons (nl) Norweegsch: Bretonsk (no), Bretangsk (no) Poolsch: bretoński (pl) Portugeesch: Bretão (pt) Rumäänsch: bretonă (ro) Russ'sch: Бретонский (ru) (Bretonskij) Slowaaksch: Bretónsky (sk) Sloweensch: bretonščina (sl) f Spaansch: bretón (es) m Sweedsch: bretagniska (sv), bretagniska (sv) Tschech'sch: bretonský (cs), bretoňský (cs) Törksch: Bröton (tr) Ungaarsch: breton (hu) Walloonsch: Burton (wa) Waliesch: Llydaweg (cy) Wittruss'sch: Брэтонская (be) (Bretonskaja)

Person ut de Bretagne

Oostnordseeplattdüütsch: Bretone

Franzöösch

Substantiv

Breton (masculinum)

Mehrtall: Bretons (wenn blot een Fruu oder blot Fruunslütt kiek bi Bretonne)

Utspraak

IPA^(key): [bʁə.tɔ̃], Plural: IPA^(key): [bʁə.tɔ̃]

Bedüden

[1] Person ut de Bretagne

Översetten

Person ut de Bretagne

Oostnordseeplattdüütsch: Bretone